Kariera amatorska:
Nemeth uczęszczał do St. Edward High School w Lakewood, Ohio gdzie był
amatorskim zapaśnikiem i był rekordzistą szkoły w liczbie pinów w
karierze – 83. Walczył w Kent State University, gdzie ustalił rekord
największej liczby zwycięstw w karierze w historii drużynowej. Rekord
Nicka został pobity w 2006 roku i do 2010 roku cały czas plasuje się na
drugim miejscu w Kent State. W swojej karierze Ziggler wygrał 121 razy
pomiędzy 2000 a 2003 rokiem. Był trzykrotnym mistrzem "All-Mid-American
Conference", wygrywając turniej (wagowo – do 75 kg, czyli 165 funtów) w
2000, w 2002 i w 2003 roku i od 2010 roku jest ostatnim zapaśnikiem z
Kent State Univeristy, który zdobył trzy amatorskie mistrzostwa w
zapasach. W czasie uczęszczania do St Edwards, jego drużyna wygrała
National Championships dwa razy.
World Wrestling Entertainment[edytuj]
Ohio Valley Wrestling i RAW (2004-2006):
Nemeth podpisał kontrakt z World Wrestling Entertainment w 2004 roku.
Został przydzielony do tzw. rozwojówki federacji - Ohio Valley
Wrestling, gdzie
zadebiutował jako Nick Nemeth. Rozpoczął wtedy feud z Paulem Burchillem i
wyzwał go na pojedynek o mistrzostwo telewizyjne OVW, który ostatecznie
przegrał.Nemeth został przeniesiony do posteru RAW. 19 września 2005
zadebiutował
w telewizji na Sunday Night Heat. Został pomocnikiem Chavo Guerrero.
Debiut ringowy Nemetha przypadł również na jeden z epizodów Sunday Night
Heat, gdzie łącząc siły z Chavo, zmierzył się z Sheltonem Benjaminem i
Mattem Strikerem. Po śmierci Eddiego Guerrero Nemeth nie grał dalej roli
partnera Chavo. Po kilku miesiącach walk w meczach nieemitowanych w TV
Nemeth został wysłany z powrotem do OVW.
Powrót do OVW, Spirit Squad (2006):
W czasie, w którym toczył się feud z DX, Squad zmagał się również z
innymi drużynami w dywizji Tag Team, skutecznie broniąc mistrzostwa
przeciwko zespołom takim jak Jim Duggan i Eugene czy Snitsky i Val
Venis. Następnie rozpoczęli długi feud z The Highlanders, których
ostatecznie pokonali, zachowując mistrzostwa. Squad później rozpoczął
złą passę, gdy każdy z członków przegrywał z Rickiem Flairem na
kolejnych epizodach RAW. WWE ogłosiło wtedy, że Flair i legenda WWE,
wybrana przez widzów, staną do walki ze Spirit Squad na Cyber Sunday, a
stawką będą pasy Tag Team. Fani wybrali Roddy’ego Pipera, który wraz z
Flairem pokonał Kenny’ego i Mikey’a. Grupa rozpadła się 27 listopada,
kiedy Spirit Squad został pokonany przez DX i Flaira w 3-na-5 Handicap
Matchu. Później tej nocy, Triple H i Shawn Michaels umieścili wszystkich
członków teamu w skrzyni opieczętowanej "OVW, Louisville, Kentucky",
jako nawiązanie do „federacji”, z której Squad pochodził.
Kolejny powrót do OVW (2007):
Nemeth wrócił do OVW 17 stycznia 2007 ponownie jako Nick, wraz z Mikiem
Mondo tworząc team Pack Frat. Para współpracowała z Mikiem Kruelem w
meczu przeciw Sethowi Skyfire, Shawnowi Spearsowi, i Cody’emu
Runnelsowi. Zespół rozpadł się niedługo potem, by powstać znowu w
sierpniu tego samego roku.
Florida Championship Wrestling (2007-2008)
Pod koniec sierpnia, Nemeth i Mondo zostali przeniesieni do FCW. Podczas
swojego debiutu tam, Nemeth zdobył przydomek "The Natural"
(„Naturalny”) i pokonał Hade’a Vansena. Nemeth na początku 2008 roku
zmienił swój nick na "Nic Nemeth" i dołączył do teamu Brada Allena. 22
marca, Nemeth i Allen zdobyli pasy mistrzowskie Tag Teamów FCW,
pokonując Eddiego Colóna i Erica Péreza. 15 kwietnia stracili pasy po
przegranej walce z dawnymi mistrzami. W kwietniu i maju 2008, Nemeth
walczył w kilku nieemitowanych w TV meczach na RAW, przegrywając kilka
razy z Kofim Kingstonem i R-Truthem. Wkrótce potem Nemeth zaczął działać
w teamie z Gavinem Spearsem. Para pokonała Colóna i Péreza, wygrywając
16 sierpnia pasy Tag Teamów, ale stracili je na rzecz Heatha Millera i
Joe Henniga niecały miesiąc później.
Zmiany brandów i mistrz interkontynentalny (2008–2011):
15 września 2008, Nemeth ponownie zadebiutował na RAW, tym razem jako
Dolph Ziggler. 10 października Nemeth został po raz pierwszy zawieszony
(na 30 dni). Powrócił na RAW 17 listopada w segmencie z Reyem Mysterio i
Shawnem Michaelsem. W swojej pierwszej walce na RAW przegrał z Batistą.
W następnym tygodniu Ziggler zmierzył się z R-Truthem w matchu
nieemitowanym w TV. Walkę wygrał przez wyliczenie pozaringowe. W
następnym tygodniu na RAW pokonał Charliego Haasa. 15 kwietnia 2009,
Ziggler został przeniesiony na SmackDown. Zadebiutował 17 kwietnia,
pokonując mistrza Stanów Zjednoczonych, Montela Vontaviousa Portera i w
następnym tygodniu zażądał meczu o pas. Walka odbyła się na SmackDown, 1
maja. Zigglerowi jednak nie udało się wygrać. Ziggler rozpoczął
następnie rywalizację z The Great Khalim, przegrywając przez
dyskwalifikację, po tym jak zaatakował go krzesłem. W poszukiwaniu
zemsty Khali zaczął wychodzić na ring w trakcie i po meczach Zigglera. W
ciągu najbliższych kilku tygodni Ziggler pokonał Khaliego przez
wyliczenie i dyskwalifikację, po tym jak Khali uderzył go krzesłem. Na
gali Bash Ziggler pokonał Khaliego przez przypięcie, po ingerencji
Kane’a.
Ziggler następnie wszedł w relacje z divą Marią, jednocześnie
rozpoczynając rywalizację z mistrzem interkontynentalnym Rey’em
Mysterio, który pokonał Zigglera na Night of Champions i Summer Slam,
broniąc tytułu. We wrześniu Mysterio stracił pas na rzecz Johna
Morrisona. Ziggler rywalizował wciąż o pas, nieskutecznie próbując
zdobyć go na Hell in a Cell. 26 lutego 2010 roku Ziggler pokonał
Morrisona i R-Trutha w meczu kwalifikującym do udziału w Money in the
Bank Matchu na WrestleManii XXVI, ale ostatecznie nie udało mu się
zdobyć walizki. W czerwcu rozpoczął romans z Vickie Guerrero, która
zaczęła towarzyszyć mu przy ringu. 9 lipca Ziggler pokonał Chavo
Guerrero i MVP w meczu kwalifikującym do udziału w SmackDown Money in
the Bank Matchu na gali o tej samej nazwie, na której po raz kolejny nie
udało mu się wygrać. 28 lipca na SmackDown Ziggler pokonał Kofiego
Kingstona i po raz pierwszy w karierze zdobył mistrzostwo
interkontynentalne. Na Summer Slam obronił mistrzostwo przeciw
Kingstonowi, ponieważ walka zakończyła się remisem, z powodu ingerencji
grupy Nexus. Ziggler ponownie obronił pas na Night of Champions
przeciwko Kofiemu, jak również przeciwko Kavalowi na Survivor Series. W
listopadzie Ziggler został ogłoszony opiekunem czwartego sezonu NXT, a
jego podopiecznym miał być Jacob Novak. Na TLC Ziggler skutecznie
obronił pas w starciu z drabiną przeciw Kingstonowi i Jackowi
Swaggerowi. 4 stycznia 2011 na NXT Ziggler wygrał Battle Royal i uzyskał
prawo do wyboru nowego podopiecznego. Wybrał Byrona Saxtona. Jego
poprzedni uczeń, Novak, został wyeliminowany tej samej nocy.
Dolph Ziggler jako mistrz Interkontynentalny:
Ziggler jako mistrz Interkontynentalny wyżej:
Ziggler jako mistrz Stanów Zjednoczonych w lipcu 2011:
Na nagraniu SmackDown, 4 stycznia, Ziggler stracił pas mistrza
interkontynentalnego w pojedynku z Kingstonem, po pięciu miesiącach
„panowania”. Tej samej nocy Ziggler wygrał Fatal-4-Way Match, którego
stawką było miano 1. pretendenta do mistrzostwa świata wagi ciężkiej. W
pojedynku brali udział także Cody Rhodes, Drew McIntyre oraz Big Show.
Ziggler otrzymał szansę na zdobycie pasa. Na gali Royal Rumble zmierzył
się z ówczesnym mistrzem – Edgem, ale nie udało mu się wygrać. 4 lutego
dziewczyna Zigglera - Vickie Guerrero, która była jednocześnie General
Managerem SmackDown, ogłosiła, że Spear, który był akcją kończącą
Edge’a, jest od tej pory zakazany i jeśli Ostateczny Oportunista użyje
go podczas walki rewanżowej Dolpha, ten automatycznie zostanie ogłoszony
nowym mistrzem. W międzyczasie drugi podopieczny Zigglera, Byron
Saxton, został wyeliminowany z NXT. 11 lutego Ziggler odbył walkę
rewanżową o mistrzostwo, jednak znowu został przypięty przez Edge’a, po
tym jak mistrz użył Speara. 14 lutego na RAW Guerrero ogłosiła, że Edge
nie jest już mistrzem, bo użył ruchu, który był zakazany. 18 lutego na
SmackDown Vickie zwolniła Edge’a, twierdząc że zaatakował Managera
SmackDown – Theodore’a Longa. Później tej nocy miała miejsce koronacja
Zigglera na nowego mistrza. Ceremonię zakłócił jednak powrót Longa,
który ponownie zatrudnił Edge’a i dał mu prawo do rewanżu, które
oportunista wykorzystał, odzyskując mistrzostwo. Po meczu Long zwolnił i
Zigglera, i Vickie.
Przeniesienie na RAW i Mistrzostwo Stanów Zjednoczonych (2011).
7 marca na RAW Ziggler pokonał Johna Morrisona. Zigglerowi towarzyszyła
Vickie, która również została przeniesiona na RAW. Ziggler wraz z Vickie
i LayCool (Laylą i Michelle McCool) rozpoczął następnie rywalizację z
Morrisonem, Trish Stratus i gościem z „Ekipy z New Jersey” – Snooki.
Rywalizacja zakończyła się na WrestleManii 27, gdzie dwie drużyny
zmierzyły się w 6-osobowym mieszanym meczu, który team Zigglera
przegrał. 18 kwietnia Vickie zaprezentowała "nowego i ulepszonego"
Dolpha. Ziggler wyszedł z krótko ściętymi, brązowymi włosami i przegrał z
Evanem Bournem. Nemeth wrócił do starego koloru włosów już tydzień
później.
Ziggler pokonał mistrza Stanów Zjednoczonych Kofiego Kingstona 30 maja
na RAW, co doprowadziło do walki o pas na Capitol Punishment, którą
Ziggler wygrał, zdobywając swoje pierwsze mistrzostwo Stanów
Zjednoczonych. Po tym, jak Jack Swagger zaproponował Vickie Guerrero, że
powinna powiększyć liczbę osób w swojej stajni, zazdrosny Ziggler
zaczął rywalizować ze Swaggerem. To, w połączeniu z równoczesnym feudem
Zigglera z Alexem Riley’em, doprowadziło do walki na Night of Champions,
gdzie Ziggler obronił mistrzostwo w Fatal-4-Way Matchu przeciw
Swaggerowi, Riley’owi i Morrisonowi.
19 września Ziggler przegrał mecz przeciw Zackowi Ryderowi, gdy Hugh
Jackman pomógł Ryderowi, nokautując Zigglera. Później tej nocy Guerrero
oficjalnie zaczęła współpracować ze Swaggerem, który zaczął ingerować w
mecze Zigglera, pomagając mu wygrać. Ziggler i Swagger bezskutecznie
próbowali pokonać Air Boom na Hell in a Cell i Vengeance. Na Vengeance
Ziggler obronił również mistrzostwo Stanów Zjednoczonych w meczu przeciw
Ryderowi. To samo udało mu się na Survivor Series w walce z Morrisonem.
Na TLC Ziggler przegrał z Ryderem, tracąc pas Stanów Zjednoczonych.
Kariera solowa,pościg za mistrzostwem WWE i Mr. Money In The Bank (2011-2012)
26 grudnia na RAW Ziggler pokonał CM Punka w Gauntlet Matchu i zyskał
miano pretendenta do tytułu mistrzowskiego WWE. 2 stycznia 2012 Ziggler
otrzymał szansę na pas. Walkę wygrał przez wyliczenie pozaringowe, gdyż
Laurinaitis ponownie interweniował. Chociaż Ziggler nie wygrał
mistrzostwa, opuścił arenę z tytułem, jakby celebrował swoje zwycięstwo.
Na Royal Rumble przegrał pojedynek o pas WWE z Punkiem pomimo
przychylności Johna Laurinaitisa (był sędzią specjalnym). 19 lutego
wystąpił na Elimination Chamber w pojedynku w komorze o pas WWE, jednak
tytułu nie zdobył.27 lutego na RAW Ziggler i Swagger przegrali w triple
threat tag team matchu o tytuły tag teamu z Primo i Epico i Kofi
Kingstonem i R-Truthem.Na Wrestlemanii XVIII walczył po stronie Johna
Laurinaitisa i jego drużyna wygrała.Na Extreme Rules Ziggler przegrał z
Brodusem Clayem.Ziggler and Swagger przegrali walke o tytuły tag teamu z
Kofim Kingstonem i R-Truthem na Over the Limit. Ziggler postanowił
odłączyć się od Swaggera. 11 czerwca na RAW Ziggler wygrał fatal four
way match z The Great Khalim, Swaggerem i Christianem i stał się
pretendentem do pasa mistrza świata wagi ciężkiej na No Way Out .Ziggler
przegrał walkę z Sheamusem na gali o tytuł mistrza.Na smackdown po no
way out przegrał rematch z gali z Sheamusem.Na RAW zdobył miano
pretendenta o pas WHC remisując w walce z ALbertem Del Rio. Na SmackDown przegrał
triple threat match o tytuł WHC. Na SmackDown Ziggler pokonał Alexa
Riley i zakwalifikował się do World Heavyweight Championship Money in
the Bank Ladder Matchu. Na Money In The Bank wygrał 8 osobową walkę o
kontrakt MITB.
Dolph z pasem US:
Następnej nocy na Raw,Dolph Ziggler zrealizował walizkę MITB na Albercie Del Rio zdobywając tym samym swój 2 w karierze pas World Heavyweight Championship.
Dolph świętujący zdobycie pasa WHC:
Dolph z walizką MITB:
Mr. Money in the Bank i pas World Heavyweight Champion (2012) aktualnie
Na jednym z kolejnych odcinków SmackDown odcinku SmackDown, Ziggler ponownie próbował zrealizować walizkę MITB na Shemusie po walce Tag Teamowej,ale z pomocą Sheamusowi przyszedł Rey Mysterio który pomógł Sheamusowi i Dolph ostatecznie nie zrealizował walizki.W między czasie Ziggler rozpoczął feud z Chrisem Jericho w którym między inymi Y2J przeszedł Face Turn,NA SummersLam DOlph przegrał z Chrisem jednak noc później Ziggler pokonał Jericho w rewanżu co doprowadziło do odejściaY2J z WWE.Po tym,Ziggler rozpoczął feud z Randy Orton gdzie na SmackDown cztery dni później, Dolphpo razkolejny próbowal zrealizować kontrakt MITB jednakz pomocą Sheamusowi tym razem przyszedł Randy Orton który wykonał Dolphowi RKO.NA kolejnym SmackDown Randy pokonał Dolpha.Trzy dni później na Raw, Ziggler pokonał Ortona w rewanżu.Orton na Night Of Champions pokonał Dolpha koncząc ich Feud.8 listopada na gali Survivor Series, Ziggler zostal kapitanem swojej drużyny w tradycyjnym 5-on-5 eliminacji tag team Matchu przeciwko drużynie Micka Foleya.Ziggler wygrał mecz po tym jak przypiął Ortona Następnie Ziggler zaczął feud z Johnem Ceną, gdzie wraz z Vickie Guerrero chcieli zniesławić Cenei AJ że mieli romas .16 grudnia w TLC: Tables, Ladders & Chairs, Ziggler zachował swalizkę MITB wLEadder Matchu po tym jak AJ zaatakowała Johna Następnej nocy na Raw, starając się rozproszyć kłótni między Vickie i. AJ, AJ niespodziewanie pocałowała Ziggler.Później Ziggler zaczął wspólprace z AJ przeciwko Cenie i Vickie Guerrero podczas jednej z ich walk jednak Johna zaatakował Big E Langston co zaowocowało tym że Big E dołączył do Zigglera i AJ. Ziggler zakończył feud z Ceną 7 stycznia 2013 gdzie John pokonał Dolpha.NA kolejnym odcinku Raw obaj zawodnicy zmierzyli się po raz kolejny tym razem w Steel Cage Matchu gdzie John pokonał Dolpha mimo że Dolphowi pomagali Aj i Big E Langston. [NA kolejnym RawDolph wygrał turniej którego zwycięzca miał wybrać sobie numer podczas Royal Rumble jednak Vickie Guerrero przedzieliła Dolphowi numer1 i 2 co nie było pomyśli Dolpha .Sześć dni później w Royal Rumble Matchu, Ziggler wyszedł z numerem jeden i wytrwał prawie pięćdziesięciu minut przed odpadnięciem co było najlepszym wynikiem z pośród 30 zawodników.NA kolejnymRaw Chris i Dolph zmierzyli się z Teamem Heel No a stawką tego pojedynku były pasy Tag Team walkazakończyła się po tym jak Kane przypiął Dolpha. Na 18 lutego podczas kolejnego epizodu Raw, Ziggler został pokonany przez mistrza świata wagi ciężkiej Alberta Del Rio przez poddanie w non-title meczu. Po walce Langston zaatakował Del Rio, a potem Ziggler dokonał nieudanej próby zrealizowania walizki MITB,Po pokonaniu WWE Tag Team Champions Daniel Bryan i Kane w meczach singlowych dzięki pomocy Langstona,Ziggler i Langston dostali szanse zawalczenia o pasy Tag Team na WretleManii 29 gdzie ostatecznie przegrali po tym jak Kane przypiął DolphaNastępnej nocy na Raw,Dolph Ziggler zrealizował walizkę MITB na Albercie Del Rio zdobywając tym samym swój 2 w karierze pas World Heavyweight Championship.
Dolph świętujący zdobycie pasa WHC:
Życie prywatne:
Nemeth był fanem profesjonalnego wrestlingu już w wieku 5 lat, kiedy
wziął udział w wrestlingowym show w Richland Coliseum i w wieku 12 lat
zdecydował, że zostanie profesjonalnym wrestlerem. Nick ma młodszego
brata Ryana, który również uprawia tę dyscyplinę sportu. Jego brat także
podpisał umowę z WWE. Nemeth studiował na Kent State University, gdzie
specjalizował się w naukach politycznych. Przed swoim tryoutem w WWE,
Nemeth mieszkał w Phoenix, w Arizonie i uczęszczał do szkoły prawa w
Arizona State University. Nick cały czas utrzymuje dobry kontakt z jego
byłymi partnerami ze Spirit Squad, szczególnie z Michaelem Brendli, z
którym mieszkał na Florydzie do 2008 roku.
3 listopada 2009 Nemeth wziął udział w odcinku programu Deal or No Deal
razem z Marią Kanellis i Eve Torres. Następnie, 9 sierpnia 2010 pojawił
się w Lopez Tonight.
Osiągnięcia:
Florida Championship Wrestling
FCW Florida Tag Team Championship[2]
World Wrestling Entertainment
1x WWE World Tag Team Championship[3] - ze Spirit Squad
1x WWE Intercontinental Championship
2x WWE World Heavyweight Championship
1x WWE United States Championship
1x Mr. Money in The Bank 2012
PWI sklasyfikowało go na 17. miejscu z 500 najlepszych wrestlerów roku 2011
0 komentarze:
Prześlij komentarz